Paisaxe na Límia

 Este martes saiu do cárcere, despois de pagar unha fianza de 2.500 euros, mais aínda terá que enfrontarse á acusación de ser responsable de delitos relacionados cos artigos 352 e 353 do Código Penal. O primeiro establece que quen incendie montes ou masas forestais “será castigado con penas de prisión de un a cinco anos” e o segundo refírese a posible risco para vivendas.

Pouco despois da súa detención, unha quincena de grupos ecoloxistas, entre eles ADEGA, Verdegaia e MEL e tamén a ducia de entidades que conforman a Federación Ecoloxista Galega, difundiron un comunicado de apoio ao detido, militante en organizacións ambientalistas dende os anos 80. Salientaban que se tentaba converter a Miguel “nun chibo expiatorio” da catástrofe ecolóxica provocada polos incendio, nun intento de “desviar a atención criminalizando o movemento ecoloxista e así eximir das súas responsabilidades quen ten as competencias”. Manuel García, amigo do detido, reitera estas críticas este martes en conversa con Praza Pública: “está a ser un chibo expiatorio, si. A detención de Miguel respondeu a un obxectivo político e só agora aceptaron que saíse do cárcere baixo fianza porque arrefriou o problema dos incendios”. “Estes 20 días que o fiscal tivo paralizado o recurso de apelación sobraban. Foi unha decisión política mantelo na prisión, para ocultar a responsabilidade na vaga de lumes”, engade.

A Audiencia Provincial de Ourense aceptou o recurso presentado polo avogado do acusado, que poderá saír de prisión, mais que deberá pasar polos xulgados cada 15 días. O auto xudicial salienta que non existe risco de fuga (entre outros motivos, polo seu arraigo en Vigo) nin elementos que indiquen que se poida producir unha “reiteración delitiva”. A súa familia e amigos celebran a decisión, “pois polo menos agora poderá defenderse directamente, e explicar o que pasou”, salientan. “Ademais, poderá estar cos seus, despois de máis dun mes en que só podía ver a familia unha vez á semana e por pouco tempo. Mesmo só lle deixaban dous minutos ao día para falar por teléfono”, engaden.

Cárcere de Pereiro de Aguiar

Destacan que se ben as primeiras semanas o pasou moi mal no cárcere (“Está moi mal, derrotado, moi triste. Chorou moito estes días. E dálle moita vergoña o que pasou, porque sabe que por un erro seu, por unha imprudencia, queimouse a súa leira e el está aí detido”, sinalaba a súa filla pouco despois do seu ingreso na prisión), nas últimas semanas pasou a estar, sobre todo, “indignado pola inxustiza da súa situación”, destaca Manuel García.

Non só o movemento ecoloxista galego se pronunciou en favor da inocencia de Miguel M. (“todo indica que estamos ante un episodio de lume non intencionado” -din- que “en todo caso foi un incendio que el mesmo axudou a apagar e a limitar o seu alcance até ficar en testemuñal”), senón que tamén a Xunta de Persoal da Administración de Xustiza de Pontevedra (o acusado é funcionario en Vigo) saíu en defensa do seu compañeiro, denunciando que estaba a ser usado como “cabeza de turco” para “desviar a atención dos graves fallos do Goberno galego por una nefasta política contra os incendios e de protección dos nosos montes”. As campañas na súa defensa tamén subliñaron o seu compromiso coa defensa do medio ambiente, demostrado na súa militancia ecoloxista ou nos poemarios dedicados principalmente á natureza da comarca da Limia ou da Serra do Xurés.“Meterei o meu medo/ no desejo de ver/ nos picos das Gralheiras/ esse cam fero/ de orelhas guichas e pelo crecho”, escribiu hai anos, por exemplo.

Dende o Goberno galego incidiuse en varios momentos na responsabilidade dunha “trama organizada” (desmentida nos últimos anos polo fiscal de Medio Ambiente, Álvaro García Ortiz), mais a realidade é que as persoas detidas pola vaga de lumes non respondían en ningún caso a esa categoría e foran culpables da queima dunhas poucas hectáreas (1, neste caso). Mesmo así, Alberto Núñez Feijoo volveu afirmar hai unhas semanas que Miguel M. estaba a facer “algunha cousa máis” que asar chourizos. O presidente da Xunta insinuou -sen achegar máis argumentos- que posuía máis información sobre o único dos detidos que permanecía en prisión provisional.

O Xulgado de Xinzo de Limia que ditou o seu ingreso en prisión acúsao de “non tratar de apagar o lume en ningún momento”, de “non avisar a ningún medio de extinción”, de “mostrar un total desinterese pola propagación do incendio” e de “tratar en todo momento de agocharse”, engadindo que mantivo unha “conduta posterior de ocultación”. Este auto xustificaba a súa retención sen fianza na “posible reiteración delitiva”. Pola contra, a súa familia e amigos defenden a inocencia do acusado, sinalando que só se tratou dunha “imprudencia” e lembrando que foi el quen deu o aviso do incendio e que mesmo deixou os seus datos na Garda Civil antes de ser requirido, desmentindo completamente a versión do Xulgado. “Nunca houbo ningún motivo para mantelo en prisión, nin risco de fuga…”, conclúen.

Marcos Pérez Pena | @marcosperezpena

Fonte: Praza Pública