Ahmad Saadat leva dezaseis anos en cárceres israelís, despois de ter sido secuestrado por un comando que entrou de xeito ilegal en territorio palestino; e levaba catro anos privado de liberdade por orde da Autoridade Nacional Palestina a petición de Israel. Orde declarada ilegal polos tribunais, pero a ANP non se atrevera a liberalo por medo ás ameazas de Tel Aviv.

O caso de Novak Djokovic teve uma virtude. Imprevista, é certo, mas levou-nos a outro caso, esse sim a merecer a atenção que não tem tido: o caso dos refugiados retidos (posso dizer presos?) na Austrália. Felizmente houve quem soubesse aproveitar a presença de Djokovic no Hotel agora centro de detenção para chamar a atenção para as outras pessoas aí detidas, algumas há cerca de nove anos.

Estes días a actriz Emma Watson centrou as súas declaracións públicas sobre as condicións nas que se atopa a poboación palestina, sometida á ocupación israelí e vítima de vulneración dos dereitos humanos básicos. Inmediatamente foi acusada de antisemita por opoñerse á ocupación exercida polo Estado de Israel, o cal supón confundir interesadamente estar contra os xudeus como etnia ou grupo relixioso con desaprobar as accións dun determinado Estado.

Julian Assange é um dos prisioneiros políticos que os EUA afirmam não ter. O Reino Unido é novamente o bom vassalo, mantendo-o preso até que o governo Biden encontre um momento oportuno para despachá-lo para um tribunal canguru. Todo aquele que acredita na liberdade de imprensa e se opõe ao imperialismo deve ser um defensor convicto de Assange.

Bélxica deunos un bo baño sobre liberdades e sobre garantías do estado de dereito, e non velo é contribuír a que a situación continúe a deteriorarse. E isto vale aínda que non gustes de Valtònyc ou che pareza un rapper de eme. Isto é cuestión de principios e de ver a pendente pola que escorregamos. Porque a xustiza española deixárona ficou co cú virado para o ar. E eu alégrome.