A Avogacía do Estado vén de recorrer no Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya a reapertura das oficinas exteriores da Generalitat en Londres, Xenebra e Berlín, por seica destinar recursos e actividades para difundir as teses “independentistas”. E para alicerzar esta reclamación achegáronse dados e documentos “reservados” obtidos a medio da ilegal espionaxe ao persoal desas oficinas. O máis grave, dende a perspectiva global europea, é que esta espionaxe atinxiu persoas alleas ao Goberno catalán.

Recuperado o Pazo para o patrimonio público cumpriría que o Estado llo cedera dominicalmente á Xunta . Entón o Pazo xa sería noso, facéndose xustiza coas persoas galegas que foron desposuídas dos seus cartos e das súas terras circundantes do Pazo en Meirás.

Proliferaron críticas inxustificadas, sob sospeitas de manipulación e mentiras, indiciariamente atribuídas á diplomacia española contra o Grupo de Traballo sobre a Detención Arbitraria da ONU, por causa de estes cinco expertos independentes teren pedido a posta en liberdade de tres dirixentes cataláns independentistas encarcerados en Madrid. O responsábel desas supostas alegacións inverosímeis non sería outro que o catalán antiindependentista Josep Borrell, ao mando do Ministerio de Relacións Exteriores de España, agora á espera de asumir a Alta Autoridade da política exterior da Unión Europea.

NUNHA DEMOCRACIA, diante da realidade dun delicto só cómpre a reacción penal, investigando o feito e condenando aos seus autores. Na Galicia do 2019 é totalmente rexeitábel dende os pontos de vista político e ético o exercicio da violencia, por baixa que sexa a súa intensidade e malia que non xere ou non queira xerar danos persoais.

A prensa en España, tal como a Xustiza, o Exército, as policías e a Administración, non cortou co franquismo, continuou na mesma. E a prensa verdadeiramente profesional e independente continúa sendo tan minoritaria como o foi a oposición ao franquismo.