NUNHA DEMOCRACIA, diante da realidade dun delicto só cómpre a reacción penal, investigando o feito e condenando aos seus autores. Na Galicia do 2019 é totalmente rexeitábel dende os pontos de vista político e ético o exercicio da violencia, por baixa que sexa a súa intensidade e malia que non xere ou non queira xerar danos persoais.

A prensa en España, tal como a Xustiza, o Exército, as policías e a Administración, non cortou co franquismo, continuou na mesma. E a prensa verdadeiramente profesional e independente continúa sendo tan minoritaria como o foi a oposición ao franquismo.

O auto do Tribunal Supremo do 14 xuño, polo que se recusa a concesión dunha autorización extraordinaria de saída a Oriol Junqueras para asistir á Xunta Electoral Central e cumprimentar os trámites para adquirir a condición de deputado ao Parlamento Europeo, é vergoñoso. Pon de relevo máis unha vez a incapacidade da Sala do Penal para asumir que actúa no cadro dun constitucionalismo multinivel en que xa non é tan ‘supremo’ como o era antes da Constitución de 1978.

Francamente, acho que sería impensábel que en España houbese fiscais dispostos a algo como o acontecido no Brasil e, moito menos, que as altas instancias xurisdicionais estivesen dispostas a xogar o papel que xogaron no Brasil, por moito que despois puidesen terminar ocupando cargos ministeriais.

Há um par de semanas, Chris Hughes, fundador do Facebook e um dos estudantes de Harvard que se lançou na aventura com Zuckerberg, publicou no “New York Times” um apelo para o desmantelamento da empresa. É um novo Leviatã, escreve ele, que controla mais de 80% de todas as redes sociais e se torna um perigo para o mundo.