O roubo e comercialización dun enorme banco de datos policial con rexistros moi detallados de máis de mil millóns de cidadáns chineses pon de manifesto a fraqueza intrínseca dos réximes baseados na vixilancia dos seus cidadáns: se vas dedicarte a espiar masiva e sistematicamente todos os teus cidadáns, vas ter non só que desenvolver protocolos de ciberseguranza a proba de bomba, mais tamén pagar moi ben a todos os funcionarios dedicados á súa xestión e custodia.

Se a qualidade de estrangeiro se define pela negativa – aquele que não é cidadão nacional, por possuir outra nacionalidade, ou por não possuir nacionalidade alguma (Torres: 2001)i, a qualidade de migrante económico define-se por uma tripla negativa: não são cidadãos nacionais, não são refugiados e são aqueles que vêm competir pelos nossos empregos.

Gustavo Bruzzone, discípulo de Sancinetti, conta con ironía que el comezou a dedicarse á arte, nos 90, cando o pasaron ao foro penal económico (que debe investigar os ricos) porque nese novo foro “non tiña nada que facer”, “non había traballo”. Por iso iniciou a súa carreira como coleccionista de pintura. Comezou a dedicarse á arte porque nese novo foro non había traballo. O dereito penal está só para perseguir os pobres. Nunca os ricos

Os expedientes que afecten á seguranza nacional pasan a depender de Presidencia e establécese un prazo de 50 anos para a desclasificación de documentos.

Coa queda de Tui en mans dos golpistas cando aínda non terminara xullo de 1936, Galiza fica completamente dominada polo bando sublevado e, entretanto noutras zonas do Estado se desenvolve unha guerra civil, no territorio galego iníciase o xenocidio. Ao masacre das beiras das estradas únese o ateigamento nos cárceres, tanto que as novas autoridades fascistas son obrigadas a habilitar como prisión instalacións deportivas, escolas, conservatorios e até illas. A de San Simón, situada na ría de Vigo, no termo municipal de Redondela, converteuse en penitenciaría no outono dese mesmo ano, e até o seu encerramento na primavera de 1943, acolleu millares de presos, tan por riba da súa capacidade que despois da queda da Frente Norte, o barco Upo Mendi, que transportaba novos represaliados vascos, cántabros e asturianos, tivo que ficar ancorado frente ás súas costas, coas adegas como improvisadas celas, ante a imposibilidade de a illa acoller nin que só fose un home máis.