Nesta arcadia do estado de dereito, que demasiadas veces é o cualificativo adecuado para referirse ao actual sistema xurídico en España, poucas cousas poden xa chamar a atención.

A Lei Orgánica que regula os estados de alarma, excepción e sitio non ofrece unha cobertura xurídica que se corresponda exactamente co confinamento.

A asociación de traballadores penitenciarios Tu Abandono Me Puede Matar (TAMPM) ven dando noticia desde 2019 dunha serie de datos que a Administracion Penitenciaria , de forma teimuda e contraria á transparencia , viña ocultando até á publicación dos relatorios anuais : o número de mortes en prisión . A motivación para realizar tal exercicio de transparencia nunca ficou clara ; mais a aplicación do antigo principio que sinalaba que a igualdade de condicións, a explicación mais sinxela adoita ser a mais probábel , levaba a presumir que , fronte ao obscurantismo da Institución carceraria , TAMPM optaba pola transparencia nun asunto tan doloroso para as familias e que supón unha das eivas do Estado de Dereito : a cadea como causa de morte.

O comportamento da cúpula militar e o Ministerio de Defensa, con Margarita Robles á frente, durante este comezo de crise, ao contrario do traballo realizado polos soldados -tropa, suboficiais e algúns oficiais de rango baixo-, debe ser cualificado como nefasto.

Sorprende que se fale dun ‘achegamento entre palestinos e israelitas’ para enfrentar a pandemia. Ese achegamento sería comprensíbel no caso da Corea do sur e a Corea do norte, ou dos exércitos belixerantes no Iemen, mais non no contexto de limpeza étnica e apartheid que practica Israel.