“Se unha persoa comeza por permitirse un asasinato logo xa non dá importancia a roubar, do roubo pasa á bebida e á inobservancia do día do Señor, e acaba por faltar á boa educación e por deixar as cousas para o día seguinte”
(Thomas de Quincey. O asasinato como unha das Belas Artes)
Din os vellos xuristas que hai que ler todos os días o BOE mais que, sobretodo, hai que o ler antes das festas. Saben dabondo como tradicionalmente entre turróns e canículas se esgueiran esas convocatorias que só len os chamados a iso ou eses acordos que non deben ser impugnados. Precisamente iso aconteceu nun BOE previo á Noiteboa en 2017, en que se publicou un acordo nada inocente da Comisión Permanente do CGPJ, a integrada por Lesmes e o seu sanedrín. Nel decidíase que unha alumna da Escola Xudicial fose eliminada desta e fose incorporada á listaxe de aprobados da seguinte promoción, como se acabase de aprobar a oposición, respectando a súa nota anterior e todos os seus dereitos, entre outros o de poder elixir de novo se quería ser xuíza ou procuradora, apesar de que xa o fixera e de ambas as carreiras seren estancas. A vella treta deu de novo resultado porque, nesa publicación, dábanse dous meses de prazo para recorrer o acordo. Ninguén o fixo, porque ninguén o viu. O prazo concluíu e así se fechou, aparentemente, calquera posibilidade de que a operación realizada para dar gusto a Sofía Marchena Perea, a filla do presidente da Sala Segunda do Tribunal Supremo, que xa non quería ser xuíza e que agora quería ser procuradora. Quen deseñou esta operación de nepotismo para permitir a filla de Marchena o que a ninguén se permitiu xamais non contou con que o papel oficial non enterraría para sempre semellante manobra corrupta.
Foi en xullo de 2018 cando saltou a alarma. Non foi activada por maldosos en conluio para prexudicaren Marchena como el explicaba en ceas e cenáculos, non, en absoluto. Foi a raiba e a indignación de opositores e compañeiros de Sofía, cando viron que non só volvera escoller e mudara de carreira, algo imposíbel para calquera, senón que comprobaron que para iso ocupaba a vaga número 36 de procurador cando só foran convocados 35 lugares.
‘Chámome X. Aprobei os exames de acceso na convocatoria do ano pasado (BOE, 5 de decembro de 2016). Elixín a carreira xudicial que era a miña vocación, mais cando chegou o meu número xa non restaban vagas de xuíz e asignáronme ser procuradora. Sofía Marchena elixiu a carreira xudicial e agora resulta que pode voltar atrás e elixir a carreira fiscal. Se ela tivese elexido fiscal -como fai agora nunha segunda oportunidade inaudita- EU HOXE SERÍA XUÍZA. A min, en dous anos, ninguén me notificou que esta señora deixaba a Escola Xudicial. Ninguén me dixo QUE FICAVA VAGO UN LUGAR DE XUÍZ QUE DEBERÍA SER PARA MIN. Quero facelo público para evitar futuras irregularidades como esta’.
Esa mensaxe apareceu nun das miñas caixas de correos aquel verán e esa mensaxe foi o que me fixo investigar. E fíxeno e continúo a o facer porque a corrupción debe ser perseguida en todos os ámbitos e porque arrebatar a transparencia, a limpeza e a igualdade ás oposicións convocadas é derruir o principio de mérito e capacidade e socavar un dos principios democráticos.
A denunciante levaba a razón. Unha obscura operación, revestida de aparencia de legalidade, conseguira que a filla dun poderosísimo maxistrado conseguise que lle fose permitido mudar de carreira, que lle fose adxudicado un lugar máis alén dos convocados e que fose retocada a verba orzamentaria consecuente para dotala. Algo que, como xa imaxinarán, faise todos os días a todo o mundo. Para iso contouse coa colaboración daque era na altura directora da Escola Xudicial de Barcelona, Xema Espiñenta -esposa pola súa vez do maxistrado Llarena- e de Lesmes. Espinosa, que agora sabemos aspira a ser vocal dese CGPJ, redactou un relatorio que nunca quixeron entregar nin a asociacións xudiciais nin a parlamentares nin a xornalistas, e que agora obra no meu poder, en que concluía que unha baixa prolongada que non che permita acudir ás aulas é unha circunstancia tan inaudita e anómala que permite saltar a LOPJ e o regulamento da Escola Xudicial e inventar unha nova interpretación doutro que non che corresponde, para chegar á conclusión de que a nena de Marchena podía recibir un trato único.
Cando entón destapei o asunto en Madrid, todo foi un balbordo por facelo parecer algo legal. O organismo encarregado de regular as oposicións a xuíz e fiscal e o CGPJ manifestaron que ademais se lle adxudicou unha nota inferior á súa -algo incomprensíbel, xa que a súa nota estaba publicada no BOE- para que ninguén saíse prexudicado. Mais había prexudicados e por iso, dous meses máis tarde, ofreceuse a tres procuradoras inexperientes, que soñaran con ser xuízas, se querían mudar de carreira e facer un curso inventado para se reciclaren. É o que ten o asasinato, que comezas matando e acabas por perder a educación. Todo é unha pendente. Comezas deixando a filla dun amigo que mude de carreira cando é imposíbel e acabas ofrecendo a tres máis que o fagan inventando un curso de xuíces exprés. Agora que tiven acceso a el, no expediente administrativo obsérvase como eses ofrecementos foron feitos en setembro e enviados ás interesadas, todas destinadas en Catalunya, o 11 de outubro; aínda que, inexplicabelmente, unha contesta que non está interesada dez días antes de que lle envíen a mensaxe. Cousas veredes.
A corrupción para beneficiar a filla de Marchena contou coa colaboración de todos os que interviron, mais tamén dos que a ocultaron e dos que viron a desvergoña no seu día e agora calan. Incluído o PSOE, que chegou ao goberno e atopouse todo isto feito, mais mantivo o manto de silencio e realizou a mudanza de asignación orzamentaria. Ese PSOE que impediu que Lesmes comparecese no Congreso a explicar todo isto, votando co PP. Despois soubemos que ían aceptar Marchena como presidente. Nada novo baixo o sol.
Mais é unha operación destinada a pasar ao esquecemento e a fiar impune. Os administrativistas que a xestaron coidaron moi ben de que os chamados a iso non puidesen recorrer en prazo para blindar así xuridicamente a cuestión. O procedemento aberto na Sala Terceira acabará sen sentenza porque dirán que os demandantes non están lexitimados ao non seren prexudicados. A maioría dos medios e dos políticos e dos xuíces non están dispostos a incomodar Marchena: uns porque é moi poderoso e algún día pode gobernalos, outros porque cren que debilitalo agora é debilitar o xuízo contra os políticos cataláns e a unidade patria ben vale engolir o sapo.
Hai quen nace de pé e quen nace estrelado. Agora mesmo, Marchena é Deus, aínda que teña este pé de barro. Ninguén vai tocarlle nin o bordo da toga. Nin por isto nin por ningunha outra cousa. Non estaría mal que alguén lle advertise de que estes xuízos decisivos adoitan estar envelenados. Algún colega seu podería contarllo.
