A Sala do Penal recusa inapelabelmente todas as dilixencias e testemuños solicitados polo pai do neno de 3 anos asasinado no atentado das Ramblas, mais os avogados cren que deixa aberta a porta a solicitar unha nova peza que investigue “a actuación das Forzas e Corpos de Seguranza ou comprobar o grao de coñecemento que os servizos de intelixencia do Estado puidesen ter acerca da radicalización de É Satty”, cerebro da célula yihadista de Ripoll.

 

Javi Martínez, padre del niño asesinado en Las Ramblas, besa al imán de Rubí, ciudad donde vive, tras el acto en esa mezquita de repudio del atentado, celebrado una semana después del 17A.Javi Martínez, pai do neno asasinado nas Ramblas, beixa o imán de Rubí, cidade onde vive, despois do acto nesa mesquita de rexeitamento do atentado, celebrado unha semana após o 17A. EP

 

Con este auto (612/2019), o tribunal desestima de plano a apelación do avogado de Javi Martínez, ao recusar tamén que declaren outras testemuñas como Javier Nistral Burón, Subdirector Xeral de Institucións Penitenciarias, asinante e redactor do relatorio prisional de Abdelbaki É Satty, que constataba o seu extremismo yihadista, mesmo talibán, apesar do cal non só non foi expulsado de España, senón que mesmo conseguiu recomendacións despois de saír de prisión para exercer como imán de oratorios en Ripoll. Igual que recusa deducir testemuño de Hamid Barbach e Minhaj Hammou, Secretarios da Comunidade Islámica Annour, que ante a Policía se acolleron ao seu dereito a non declarar.

Igualmente, a Audiencia rexeita solicitar os relatorios internos do CNI sobre É Satty e os demais integrantes da célula yihadista autora do masacre. Moitos fragmentos destes relatorios foron reproducidos en exclusiva polo xornal Público entre o 16 e o 30 de xullo pasados.

 

A Fiscalía alega que investigar as visitas do CNI a É Satty “excede do ámbito de investigación do procedemento”

 

Anteriormente, o xuíz da Central 4 da Audiencia, José Luís Calama Teixeira, que leva a causa, asumira a tese da Fiscalía de que investigar os contactos entre o CNI e É Satty “excede do ámbito de investigación do presente procedemento”. O maxistrado chegou a argumentar que como o auto de procesamento non inclúe É Satty como procesado, en razón da súa morte, as súas relacións cos servizos secretos “non son conexos” co procedemento e “ultrapasan o obxecto da instrución da presente causa”.

Agora, o novo auto da Sala do Penal -ao que tivo acceso Público- alega que non é procedente “o testemuño dos axentes da Garda Civil e CNI que cursaron esas visitas [catro, ao longo de dous anos] no Centro Penal Castelló 2 co obxecto de que presten declaración sobre extremos da información obtida” porque se sitúan nun período temporal anterior á formación do grupo terrorista a que se refiren as actuacións”.

 

A Sala afirma que non lle corresponde cuestionar a actuación das forzas de seguranza nin comprobar o coñecemento do CNI sobre a radicalización do imán de Ripoll”

 

“Aceptar esa dilixencia verdadeiramente comportaría un acto prospectivo desligado do obxecto sumarial, relativo ás circunstancias e natureza do feito, persoas participantes e actos de aseguramento en punto a feitos concretos depurados nesta causa. En calquera caso non corresponde aquí cuestionar a actuación das Forzas e Corpos de Seguranza ou comprobar o grao de coñecemento que os servizos de intelixencia do Estado puidesen ter acerca da radicalización de É Satty, nin cumpre fiscalizar esa actuación no seo deste procedemento, cuxo obxecto xa ficou determinado no auto de procesamento atribuíndo con carácter de presunción delitos de terrorismo a Mohamed Houli Chemlal, Driss Oukabir e Said Ben Iazza, de forma que se acoutou a imputación subxectiva dos feitos”.

Agora ben, fontes letradas consultadas polo xornal Público estiman que ese mesmo parágrafo de denegación das dilixencias solicitadas deixa unha porta aberta a solicitar a abertura dunha nova peza sobre a actuación das Forzas e Corpos de Seguranza e o coñecemento que os servizos de intelixencia do Estado tiñan sobre a radicalización de É Satty, así como as súas posibeis relacións posteriores á súa estadía en prisión. Posto que se só estima que “non corresponde aquí” indagalo, non descarta por completo que puidese ser pertinente facelo noutra investigación xudicial paralela.

No entanto, de momento a Audiencia Nacional resolve inapelabelmente que “as dilixencias interesadas son na súa maior parte inúteis, porque pretenden investigar feitos que ultrapasan o obxecto do sumario, e portanto impertinentes por innecesarias”.

CARLOS ENRIQUE BAYO 

Público