OBSERVATORIO PARA A DEFENSA DOS DIREITOS E LIBERDADES
Esta quinta-feira hai dous anos que o rapeiro Pablo Hasel está en prisión. Por cantar. Polas súas letras. Aínda lle quedan cinco anos e medio encerrado no cárcere de Ponent, para vergoña da Generalitat. Hasel foi o primeiro rapeiro en entrar en prisión polas letras das súas cancións pero non foi o único condenado. Vatònyc vive exiliado en Flandres e os doce membros do grupo La Insurgencia foron condenados a seis meses.
“Primeiro neno yihadista condenado en Madrid”, alertaba a primeira páxina do ABC nesta sexta-feira. E un le a información e parece veraz, mais o que non acabas sabendo, por moito que leas, é o porqué desta condena. Son asuntos secundarios que non teñen por que desvelar o xornalismo nin a xudicatura. O importante é informar de que os mouros, desde pequenos, son moi malos.
Enquanto Simson elogia Israel por vender gás palestino roubado à UE para ajudá-la em sua crise de energia, os palestinos definham sob uma ocupação brutal e sofrem no frio sem acesso à eletricidade e ao gás. É muito claro que a UE lida com a ocupação russa da Ucrânia de forma diferente da ocupação sionista da Palestina; encerrando acordos comerciais com Moscou e fortalecendo os laços com Tel Aviv. A prova das práticas de apartheid pouco significou para mudar a posição ‘moral’ da UE sobre o estado de ocupação porque suas necessidades são maiores do que sua vontade de proteger as vidas e os direitos dos outros.
A COMISIÓN EUROPEA ven de requirir ao Estado español explicacións xurídicas a respecto da adxudicación de concesións (e/ou as súas prórrogas) para uso privativo do dominio público marítimo terrestre sen facer un procedemento selectivo aberto e transparente. Considera o órgano de cogoberno da UE que a posibilidade de ampliar a duración desta caste de concesión até 75 anos (como prevé a Lei de 2013 que modificou a Lei de Costas de 1988, abeirando deste xeito que o Goberno do Estado ampliara a concesión de ENCE até 2073) vulnera a Directiva de Servizos da Unión Europea de 2006, vixente dende a fin de 2009.
Segundo dados recentes do INE, a começo do 2022 havia 117.824 pessoas imigrantes censadas em Galiza; seguramente o número medrou ao longo do passado ano e haveria que engadir os muitos que estão sem censar. Em qualquer caso, é um dado que quadruplica a cifra do 2001, quando havia uns 25.602 imigrantes censados. Deste jeito, Galiza, de ser um país exportador de emigrantes foise convertendo nas últimas décadas numa sociedade que acolhe imigrantes; particularmente africanos, ainda que inçara também a presença dos latino-americanos.
Que un xuíz do Tribunal Supremo guste dos touros é normal. Costuman ser señores de certa idade e bastante conservadores. No fin de contas, non son nomeados polos seus méritos senón por decisión discrecional dun órgao controlado sempre polo Partido Popular. Algúns son de ver as corridas desde o burladero fumando un charuto, como os maxistrados dos Constitucional contrarios ao estatut de Catalunya. En fin, é algo previsíbel e respectábel. A cousa muda se eses mesmos xuíces tentan forzar o resto de cidadáns a ir tamén aos touros. Ou se impoñen que se usen fondos públicos para manter o seu gosto.
