OBSERVATORIO PARA A DEFENSA DOS DIREITOS E LIBERDADES
O Concordato de 1953, cando aínda vivía o piadoso Caudillo, o Acordo entre o Estado e a Santa Sé de 1976, por fortuna asinado por Suárez e a UCD antes da entrada en vigor da Constitución, e o Acordo sobre Asistencia Relixiosa Católica en centros hospitalarios públicos de 1985. Se tanto interese teñen na contratación de persoal sanitario, demanden a anulación –previa denuncia– do Concordato. Atrévanse.
No último dia 19/11, a Secretária do Interior da Grã-Bretanha, Priti Patel, anunciou em sua conta do Twitter que havia designado o Movimento de Resistência Islâmica (Hamas) como “terrorista”. O que está por trás dessa alegação, que será usada para equiparar “apoio ao Hamas”, “apoio à Gaza”, “apoio à Palestina” ou “apoio ao movimento de Boicote, Desinvestimento e Sanções (BDS)” a crimes, é mais uma tentativa para impedir o ativismo pró-palestina e punir o ativismo pacífico e o trabalho humanitário.
Un dos argumentos esgrimidos desde a dereita á esquerda para se oporen a unha lexislación que actúe contra as fake news, é dicir, as mentiras que poidan ser divulgadas nun medio de comunicación, quer como noticia ou como dato falso inserido nun artigo de opinión, é que podería ser utilizado desde o poder de forma arbitraria e abriría a porta á censura. Segundo os opositores a esta lexislación, o límite entre verdade e mentira é difuso e podería danar a liberdade de expresión.
Onte gobernos de todo o mundo votaron un novo presidente para a Interpol e o resultado desa votación tornou o seu presidente o Xeneral Ahmed Nasser al-Raisi, xefe das forzas de seguranza dos Emirados Árabes Unidos, acusado persoalmente de torturas por dous cidadáns británico e a quen diversas organizacións de todo o mundo responsabilizan dos malos tratos que recibiu o disidente Ahmed Mansoor, encarcerado hai xa catro anos. E este candidatos foi electo, atención, co 68% dos votos.
“Falta de respeito às decisons médicas quando nom coincidem com as esperadas pola Direcçom do centro em que se trabalha. Excessivo controle do trabalho do médico polas autoridades administrativas. Pouca liberdade de decisom. Ás vezes limitaçoms à prescipçom. Desde Madrid controla-se a prescipçom de determinados medicamentos. Tenta-se coaccionar os professionais para que quebremos o sigilo dos dados médicos dos pacientes”. Que mais necessita Feijóo para de umha vez por todas assumir e integrar nos Sergas estes serviços médicos degradados, decorridas já quase duas décadas do prazo previsto na lei?
Chegou o momento de reaccionar se non queremos vernos apañados nunha enmarañado de algoritmos que permiten aos que os manexan xogarem ao seu pracer coas nosas vidas, dereitos e liberdades. Julian Assange, neste momento encarcerado e cunha saúde precaria, encarna a figura dun paladín da Idade Moderna que desafiou os señores feudais que queren manter os seus privilexios. Se tardamos en chegar na súa axuda e conseguir a súa liberdade, perderiamos novamente unha oportunidade para conseguir que as declaracións dos Dereitos Humanos, asinadas e aceptadas polos Estados que se comportan como soberbos irresponsabeis, non se convertan nunha amarga secuencia de poemas de amor que terminan tornando canción desesperada
